เพียงรู้ว่าลูกชายเป็นทหาร
ความประหวั่นเคยมีก็เลือนหาย
ความมั่นใจเกิดแสงเปล่งประกาย
ลูกผู้ชายลูกพ่อก่อแรงใจ
ตั้งใจฝึกอดทนหน่อยนะลูก
ผิดหรือถูกคอยแก้อย่าหวั่นไหว
พ่อกับแม่คอยช่วยด้วยห่างใย
สาธุ! ให้ครูฝึกนึกเมตตา
กว่าจะเป็นตัวเจ้าในครานั้น
พ่อแม่หวั่นบนบานกลัวหนักหนา
เฝ้าโอบอุ้มหอบหิ้วทั่วพารา
หวังเพียงว่าให้หายได้เป็นคน
ยิ่งหมอย้ำคำว่า "คงมิรอด"
ใจยิ่งปอดปวดเร้าทุกขุมขน
น้ำตาแม่ของเจ้าที่หลั่งล้น
ร่วงลงบนเสื้อพ่อขอแรงใจ
พ่อเคยตีเคยด่าอย่างโหมหัก
ด้วยพ่อรักลูกมากว่าสิ่งไหน
ประสบการณ์ผ่านลูกมากเท่าใด
จงจำไว้แล้วคิดก่อนปลิดปลง
ด้วยพ่อรักลูกมากว่าสิ่งไหน
ประสบการณ์ผ่านลูกมากเท่าใด
จงจำไว้แล้วคิดก่อนปลิดปลง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น